Wojsko Polskie 1920-1939

Po odzyskaniu niepodległości w Wojsku Polskim istniała wielka różnorodność  umundurowania i uzbrojenia, które przejęto po zaborcach lub zakupiono zagranicą. Unifikacją umundurowania zajęło się już w grudniu 1918 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych. Przy udziale powołanej Komisji Ubiorczej opracowano podstawowy dokument  ustalający wygląd nowoczesnego munduru wojska polskiego pn. „Um-1. Przepis ubioru polskiego WP rok 1919”. Późniejsze przepisy ubiorcze WP stanowiły jego uzupełnienie bądź rozwinięcie. Całkowicie nowe mundury, wyróżniające się krojem i barwą otrzymało w 1936 r. lotnictwo. Ten okres jest na wystawie szczególnie bogato reprezentowany przez niemal wszystkie typy umundurowania, uzbrojenia i oporządzenia WP.

Umundurowanie polowe oficera Wojska Polskiego 1935-1939 r.

Niektóre egzemplarze są unikatami w skali kraju: mundury oficerów z 1. i 3. Pułku Szwoleżerów, mundur kpt. lotnictwa z lat 20-tych, dwa zestawy mundurowe: polowy i służbowy po gen. bryg. Henryku A. Szychowskim. W okresie tym wyprodukowano prezentowane na naszej wystawie nowe konstrukcje broni: m.in 7.9 mm karabin ppanc wz.1935 „UR”, będący rewelacją na skalę światową i jeden z najlepszych na świecie 9 mm pistolet „ViS” (łac. moc, siła), którego nazwa pochodzi od inicjałów konstruktorów: P. Wilniewczyca i J. Skrzypińskiego. Podstawową bronią stał się 7,92 mm karabin systemu „Mauser”, w wersji długiej i krótkiej.