15 sierpnia to jedna z najważniejszych dat w polskim kalendarzu historycznym. Tego dnia obchodzimy Święto Wojska Polskiego, święto upamiętniające nie tylko triumf militarny, ale także duch narodowej jedności, odwagi i determinacji.

Święto Wojska Polskiego ustanowiono na pamiątkę zwycięskiej Bitwy Warszawskiej, stoczonej w dniach 12-25 sierpnia 1920 roku podczas wojny polsko-bolszewickiej. Kulminacyjny moment batalii przypadł właśnie na 15 sierpnia, dzień, który później zyskał miano "Cudu nad Wisłą". Określenie to, nacechowane religijnie, odnosi się do zaskakującego i spektakularnego sukcesu Wojska Polskiego, który odwrócił losy całej wojny.

Zwycięstwo nad Armią Czerwoną miało znaczenie nie tylko militarne, ale i dziejowe. Zatrzymało ono rozprzestrzenianie się rewolucji komunistycznej na zachód Europy, a żołnierze Wojska Polskiego zyskali miano obrońców nie tylko własnej niepodległości, ale i całej cywilizacji europejskiej. Wybór 15 sierpnia miał również symboliczne znaczenie religijne. Tego dnia przypada katolickie Święto Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, często nazywane Świętem Matki Bożej Zielnej, patronki żołnierzy.

Po raz pierwszy Święto Żołnierza, bo tak początkowo nazywało się to święto, obchodzono w II Rzeczypospolitej Polskiej w 1923 roku.

Po II wojnie światowej, w czasach PRL, święto zostało zniesione. Zastąpiono je nową datą, tj. 12 października, upamiętniającą bitwę pod Lenino z 1943 roku. Miało to na celu odcięcie się od tradycji Polski międzywojennej i wkomponowanie Wojska Polskiego w sowiecki nurt ideologiczny.

Dopiero w wolnej Polsce, w 1992 roku, Sejm przywrócił obchodom pierwotną datę i ustanowił dzień 15 sierpnia Świętem Wojska Polskiego.

Zdobycie Mławy, 1920 r. - zdjęcie z zasobów Muzeum Oręża Polskiego w Kołobrzegu.