Na przełomie dwóch poprzednich stuleci Kołobrzeg zyskał renomę jednego z najbardziej atrakcyjnych, nadmorskich miejsc wypoczynku w Niemczech. Wkrótce wieść o Ostseebad Kolberg i jego walorach dotarła także poza granice domeny Hohenzollernów.

Po raz pierwszy prozdrowotne zalety kąpieli w słonej wodzie dostrzeżone zostały u zarania epoki nowożytnej. Walor ten wykorzystywały niemal wszystkie nadmorskie kurorty świata. Z czasem zalecane przez lekarzy zabiegi nabierać zaczęły formy miłego i aktywnego spędzania wolnego czasu, a wypoczynek na plaży w szybkim tempie zyskiwał na popularności. Nie inaczej było w Kołobrzegu, gdzie w związku z napływem coraz większej liczby kuracjuszy oraz osadników, w 1825 r. ukazały się pierwsze zarządzenia, pieczętowane przez miejscową komendanturę policji. Znaleźć w nich można było zapis następującej treści: „Niniejszym czyni się wiadomym, że w czasie rozpoczynającego się sezonu kąpielowego, osoby płci męskiej mogą się kąpać w morzu tylko po wschodniej stronie portu, a osoby płci żeńskiej tylko po zachodniej stronie portu”. Obwieszczenie to, wydane 29 czerwca uznać można za początek formalnego plażowania nad ujściem Parsęty. Stojąc na straży obyczajowości mieszkańców i turystów, władze surowo karały podglądaczy oraz wszystkich, których strój kąpielowy odbiegał od wyznaczonych norm (zakładały one osłonięcie ciała od szyi do kolan).

Cały artykuł do przeczytania w Gazecie Muzealnej:
http://www.gazetamuzealna.kolobrzeg.pl/lato-czerwiec-2019/plazowanie-i-kapiele-morskie-w-dawnym-miescie-kolberg/

Projekt współfinansowany jest ze środków Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego w ramach Priorytetu 4:

„Zwiększenie zatrudnienia i spójności terytorialnej”, objętego Programem Operacyjnym „Rybactwo i Morze” na lata 2014-2020.