Na początku XII wieku Bolesław Krzywousty rozpoczął akcję zbrojną, mającą na celu podporządkowanie Pomorza Polsce. Jesienią 1102 roku wyprawił się w kierunku Kołobrzegu, zdobywając i łupiąc Białogard.
Po upadku biskupstwa kołobrzeskiego, około 1005 roku, gród na Parsętą zniknął z kart historii na prawie 100 lat. Pomorze oderwało się od Polski, broniąc swej niezależności i zachowując pogaństwo. Na początku XII wieku Bolesław Krzywousty rozpoczął akcję zbrojną, mającą na celu podporządkowanie Pomorza Polsce. Jesienią 1102 roku wyprawił się w kierunku Kołobrzegu, zdobywając i łupiąc Białogard (Alba) – „gród królewski i znakomity”. Jesienią 1103 roku pod Kołobrzeg dotarła kolejna wyprawa. Zapewne gród zostałby wtedy zdobyty, ale jak opisuje te wydarzenia Gall Anonim: „(…) obfitość bogactw i łupów na Pomorzu zaślepiła waleczność rycerzy i w ten sposób los ocalił swoje miasto z rąk Polaków (…)”. Kołobrzeg został ostatecznie zdobyty podczas wyprawy zorganizowanej przez Bolesława Krzywoustego w 1107 r. Gall Anonim dokonał takiego zapisu tamtych wydarzeń: „(…) A gdy już kierował się ku miastu Kołobrzegowi i zamyślał zdobyć gród nad samym morzem, zanim jeszcze podstąpi pod miasto, oto mieszkańcy i załoga miasta z pochylonymi [kornie] głowami zaszli drogę Bolesławowi, ofiarując [mu] samych siebie i [swoje] wierne służby. Ponadto, przybył sam książę Pomorzan, uznając się poddanym Bolesława i siedząc na koniu przyobiecał mu swoje służby rycerskie”.