Historia guzików sochocińskich z muszli sięga lat 70 XIX wieku. Wtedy to w Łodzi i Warszawie zaczęły powstawać fabryki produkujące konfekcję.

Nastąpiło zapotrzebowanie na guziki. Jako pierwsi w Sochocinie tą profesją zaczęli trudnić się Żydzi. Surowiec, czyli muszle wyławiano z okolicznej Wkry, w późniejszym czasie sprowadzano je z miejscowości położonych nad Narwią, Bugiem i Wisłą. Pod koniec XIX wieku produkcją guzików z muszli w Sochocinie zajmowało się ok. 450 osób. Guziki z muszli produkowano w domach, zajmowały się tym wielopokoleniowe rodziny. Maszyny używane do produkcji guzików tj: borownie, tokarnie i dziurkarnie, były kupowane w Polsce oraz sprowadzane z zagranicy (np. z Wiednia).

Produkcja guzików odbywała się w sześciu etapach:

• zbiór muszli;
• wycinanie z muszli krążków;
• obróbka krążków – wykonywanie w nich wgłębień;
• wycinanie dziurek w krążkach;
• czyszczenie w bębnach;
• naszywanie na kartoniki.

Guzikami z muszli handlowano m.in. w Warszawie, Łodzi, Petersburgu.

Inspiracją do podjęcia działań w celu utworzenia wystawy byli sami mieszkańcy, którzy z sentymentem wspominają proces produkcji guzików. Opowiadają oni wiele historii rodzinnych oraz anegdot związanych z tą profesją. Ofiarowali również wiele maszyn, guzików i pamiątek rodzinnych. Sochocińskie guziki produkowano siłą ludzkich rąk z surowca naturalnego – muszli.

Ideą ekspozycji jest pragnienie ocalenia od zapomnienia historii unikalnego rzemiosła, charakterystycznego dla Sochocina. To także próba wskrzeszenia tradycji i pamięci o ludziach, którzy kształtowali oblicze miejscowości nad Wkrą.