Fort powstał w latach 1770-1774, na miejscu zbudowanego w 1709 roku, przez kpt. inż. Frauendorffa, szańca, który nie wytrzymał naporu Rosjan w czasie wojny siedmioletniej (szaniec padł 9 września 1760 r.).
Wcześniej istniał jeszcze szaniec zbudowany w 1627 roku. Jest to fort bastionowy. Od strony lądu posiadał on dwa niewielkie bastiony, a od strony morza drewnianą palisadę, zastąpioną murem ceglanym, który istnieje do dziś. Głównym rdzeniem fortu była okrągła, trzykondygnacyjna budowla przykryta ziemią. Najniższy poziom – piwniczny, powstał z przeznaczeniem na magazyn, przyziemie służyło jako stanowiska dla piechoty, a piętro zajmowały stanowiska dla artylerii. Obie górne kondygnacje mają po siedem okien oraz drzwi proporcjonalnie rozmieszczone. Otwory okienne rozszerzają się w kierunku zewnętrznym – szerokość w części wewnętrznej wynosi 70-75 cm, a w części zewnętrznej 190 cm. Pośrodku piwnicy znajduje się studnia, zaopatrująca załogę fortu w wodę pitną.