Rezerwacja grup tel. 94 352 12 88
AKTUALNOŚCI

Ewelina Nowak patronką pociągu POLREGIO

Dzięki konkursowi ogłoszonemu przez spółkę POLREGIO, na jednym z pociągów, który kursuje po trasach naszego województwa, będzie można zobaczyć podobiznę Eweliny Nowak. Włączając się w obchody 100-lecia odzyskania niepodległości przeprowadzono głosowanie, w wyniku którego to właśnie sanitariuszka z kołobrzeskiego pomnika została uwieczniona na 4 plakatach, znajdujących się na wspomnianym pociągu. Jej historię będzie można poznać dzięki monitorom prezentacyjnym oraz ulotkom, które wiszą przy wejściach.

 

Została tam umieszczona krótka informacja o jej życiu:

Urodziła się 30 Lipca 1925 r. we wsi Mirosławka na Wołyniu. Ukończyła szkołę powszechną w 1939 r., krótko przed kampanią wrześniową. Uniknąwszy wywózki na wschód, rodzina Nowaków przeżyła 5 lat najpierw radzieckiej, a potem niemieckiej okupacji w rodzinnej wsi niedaleko Łucka. Latem 1944 r. Ewelina razem z kuzynką, Apolonią Nowicką, otrzymały kartę powołania w szeregi „Armii Berlinga”. Wcielona w szeregi 14 pułku piechoty została skierowana na kurs sanitarny przy 4 Dywizji. W kolejnych miesiącach uczestniczyła w forsowaniu Wisły oraz ciężkich bojach o Nadarzyce i Wierzchowo, w czasie przełamywania umocnień Pommernstellung. Za bezwarunkowe niesienie pomocy rannym, po zakończeniu tej fazy walk na Pomorzu, została odznaczona srebrnym medalem „Zasłużonym na Polu Chwały". 10 marca 1945 r. bohaterska sanitariuszka trafiła w wir walki o kołobrzeskie „białe koszary”. „Zrzuciła rękawice, które dał jej przed kilkoma dniami spotkany cioteczny brat, Aleksander Klich. Namawiał ją, by przystała do ich, spokojniejszej, artyleryjskiej służby. - Nie. Nie po to mnie w Przemyślu na sanitariuszkę szkolili, bym teraz miała zostawiać swoich (.…). Pracuje spokojnie, metodycznie, z uporem" - pisał na jej temat autor monografii. Trzy dni później, w czasie działań w okolicy dzisiejszych ulic Trzebiatowskiej i Artyleryjskiej, śmiertelnie raniła ją kula wystrzelona przez niemieckiego strzelca wyborowego. Pochowano ją z honorami niedaleko miejsca śmierci, 15 marca 1945 r. Ekshumowana po wojnie, spoczęła na kołobrzeskim cmentarzu wojennym.

Zdjęcia pomnika: Radek Horanin