Emilia Gierczak urodziła się w 1925 roku w Maszowie na Wołyniu. Po sowieckiej aneksji Kresów jej rodzina została zesłana na Syberię, gdzie Emilia ciężko pracowała w piekarni kołchozowej. W 1943 roku, wraz z ojcem, trafiła do formowanej w Sielcach nad Oką 1. Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki. Ukończyła Oficerską Szkołę Piechoty i objęła dowództwo plutonu fizylierów w 10. pułku piechoty.
Szlak bojowy poprowadził ją przez Lublin, Warszawę i Wał Pomorski, aż do Kołobrzegu, gdzie w marcu 1945 roku jej jednostka uczestniczyła w zaciętych walkach o miasto. Po zdobyciu strategicznej parowozowni Emilia osobiście poprowadziła szturm na fabrykę farmaceutyczną, kluczowy punkt niemieckiej obrony. 16 marca, trafiona w skroń, zginęła na polu walki, nie porzucając swoich żołnierzy.
Początkowo pochowana przy latarni morskiej, później przeniesiona na Cmentarz Wojenny, gdzie spoczywa do dziś, uhonorowana Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari. Jej odwaga i poświęcenie na zawsze wpisały się w historię walk o Kołobrzeg.
