Załoga Latającej Fortecy

Robert O’Bannon – dowódca samolotu

Robert E. O’Bannon urodził się w dniu. 01.02.1921 r. w Albuquerque w stanie Nowy Meksyk. Do 322 dywizjonu bombowego trafił w maju 1944 r. po przeszkoleniu i kursie pilotażu. Ogółem Robert O’Bannon brał udział w trzech misjach bojowych, z których ostatnią była feralna misja bombardowania Berlina w dniu 21.06.1944 r. Po zestrzeleniu lotnik spędził 11 miesięcy w obozach jenieckich na terenie Rzeszy, w tym niespełna 7 miesięcy w obozie Stalag Luft 3 Sagan (Żagań),  następnie w styczniu 1945 r przeszedł w marszu śmierci do obozu jenieckiego pod Norymbergą i do Monachium, gdzie zastało go wyzwolenie przez wojska amerykańskie. Po wojnie i demobilizacji Robert O’Bannon pracował jako inspektor budowlany w hrabstwie Los Angeles. Przez długi czas lotnik mieszkał w Whittier w Kalifornii. W drugiej połowie lat siedemdziesiątych Robert O’Bannon napisał powieść pt. „Powrót do Żagania” (”Return to Sagan”), w której w fabularyzowany sposób na podstawie osobistych doświadczeń przedstawił jenieckie losy wojenne żołnierzy amerykańskich. Książka powstała po retrospektywnej wizycie grupy byłych jeńców amerykańskich z rodzinami w 1976 r. w dawnym obozie Stalag Luft 3 i w innych miejscach internowania na obecnych terenach Polski i Niemiec. Major rez. O’Bannon czynnie działał w środowisku weteranów 8 Armii Powietrznej USA. W chwili śmierci w dn. 06.01.2000 r. Robert O’Bannon miał trzech synów i dwie córki, 10 wnuków i 9 prawnuków.
Lotnik pochowany jest na wojskowym Cmentarzu Narodowym w Arlington, w stanie Wirginia, USA.

Irvin Howard Lewis

Sierżant sztabowy (S/Sgt) Irvin H. Lewis był starszym podoficerem pełniącym funkcję inżyniera pokładowego. W czasie lotu obsługiwał też znajdującą się tuż za kabiną pilotów wieżę grzbietową samolotu z dwoma karabinami maszynowymi M2 Browning 0,5”. Po zestrzeleniu bombowca B-17 # 446117 Sierżant Lewis trafił do obozu jenieckiego Stalag Luft 4 w niemieckim Gross Tychow (Tychowo), w którym pod koniec wojny przebywało ok. 10 tys. więźniów. Na początku lutego 1945 r. wobec szybko zbliżającego się frontu wschodniego, jeńcy z tego obozu zostali zmuszeni do podjęcia 86 dniowego przymusowego marszu w stronę Świnoujścia i dalej na zachód w stronę Hamburga, gdzie zostali wyzwoleni przez oddziały 2. Armii Brytyjskiej.

Amos Estrada

Sierżant (Sgt) Amos F Estrada (ur. w 1920 r.) był jedynym lotnikiem, który przed feralnym dniem 21 czerwca 1944 r. założył rodzinę. Miał żonę Lillian i dwuletnią córkę Melindę. Po wybuchu wojny Amos Estrada wraz z bratem i ojcem zaciągnęli się do wojska i odbyli przeszkolenie w bazie amerykańskich sił powietrznych Buckley Field w stanie Kolorado. Amos Estrada pełnił w samolocie funkcję tylnego strzelca obsługując dwa karabiny maszynowe M2 Browning 0,5" w uznanym za jedno z najbardziej niebezpiecznych stanowisku w ogonie maszyny.  W trakcie walki rankiem w dn. 21.06.1944 r. energicznie informował załogę o rozwoju wypadków. Wg raportu załóg innych samolotów uczestniczących w misji lotnik został ostrzelany przez samolot niemiecki w trakcie opadania na spadochronie. W chwili śmierci Amos F Estrada miał 24 lata. Ciało lotnika zostało znalezione przez okoliczną ludność i pochowane 22 czerwca rano na lokalnym wiejskim cmentarzu. Po wojnie zwłoki lotnika ekshumowano i przeniesiono na Amerykański Cmentarz Wojskowy w Ardenach w Neupres w Belgii (Ardennes American Cemetery and Memorial), gdzie spoczywają w kwaterze lotników amerykańskich poległych w walkach nad Europą. Lotnik pochowany jest w 4 grobie, w 5 rzędzie w kwaterze D cmentarza.